Bir Köy Var Uzakta

Bahar geldiğinden beri, ailecek hafta sonlarını genelde köyümüzde geçiriyoruz. Ne yapalım yani, Aksaray’ın sokakları denize çıkıyordu da biz mi sahile inmedik? (: Hoş deniz olsa yine de çoğunlukla köyü mü tercih ederdim bilmiyorum. Zira toprağa dokunmak, doğayla iç içe olmak bana büyük huzur veriyor.

Toprak ne güzel bir nimet değil mi?. Aynı toprakta hem ağaçlar yetişiyor, hem bitkiler, sebzeler yetişiyor hem pek çok canlıya ev sahipliği yapıyor. Yine aynı toprak her şeyi bağrına basabiliyor. Ölülerimizi bile… Her toprağa dokunuşumda tüm bunları hayretle düşünür ve saygı gösteririm ona. Âşık Veysel’in toprağa şarkılar yazmasına şaşmamak gerek.

Köyümüzde büyük olmayan iki tane üzüm bağımız ve az biraz tarlamız var. Köye her gidişimizde bağımıza mutlaka uğruyoruz. Hatta bayramda bile bağa gittiğimizi bu yazımda yazmıştım.

Bu hafta sonu da yani pazar günü yine köydeydik. Önce tarladaki işimizi hallettik. İşimiz öğleye doğru bitti ve daha sonra bağa geçtik. Her zaman yaptığımız gibi burada hem dinlendik hem piknik yaptık. Köyün tertemiz havası ve sessizliğin huzuru gibisi yok. İnsan bedenen biraz yorulsa da ruhen çok dinleniyor. Dün de öyle oldu, çok şükür.

Üzümlerimiz büyüyor, dalda görülen 5-6 elma olgunlaşmaya başlamış, bademler de yakında dökülmeye başlar. Yolu bu taraflara düşenlere ikram etmekten mutluluk duyarım. (:

Fotoğrafçılığın “fo”sundan anlamıyor olsam bile köyümüzde birkaç tane fotoğraf çektim. Buyrun:

Devramber Tarlası

Rüzgara Karşı Durmak

 Bkz. Devramber: Bizim buralarda ayçiçeğinin karşılığı, günebakan.

Ortada yalnız kalmak

Şuan Çoğu Harabe Olan, Az Haneli Köyümüz

Biçilmiş Ekinler