Başka milletlerle pek temas halinde olmadığım için
onların nasıl düşündüğünü, bizimle aynı şeyi yapıp yapmadıklarını bilmiyorum.
Ama bu noktada ülke olarak aynı zihniyete sahip olduğumuzu, aynı şeyi
düşündüğümüzü ve aynı şekilde mantık yürüttüğümüzü gözlemledim. Belki de bu,
bir millete mensubiyetin değil de insan olmanın bir özelliğidir.
Neden mi bahsediyorum? Anlatayım;
I.
Şuan kalmakta olduğum vakıf yurdu, sabahları belediyenin
temizlik görevlilerinden birkaç kişiye kahvaltı imkânı sağlıyor. Yani sabahları
kahvaltıya indiğim zaman yemekhanede belediyede çalışan birkaç tane temizlik
görevlisi oluyor mutlaka.
Geçen gün yine kahvaltı için indiğimde, 55 yaşlarında bir
amca kahvaltısını yapıyordu. Ben de kahvaltı tabağımı, çayımı alıp, amcaya
selam verip masasına oturdum. Biraz sonra amca nereli olduğumu sordu ve böylece
aramızda kısa bir muhabbet geçti.
Hoşbeşten sonra amca; “bu yurtta kalanlar aylık ne kadar ücret
ödüyor?” diye bir soru sordu. Ortalama bir miktarı söyleyerek cevap verdim.
Amca, şöyle biraz düşündükten sonra:
“En az 200 öğrenci olsa, her biri aylık … para verse, senede
şu kadar bin lira para eder. Valla güzel para!” Diye bir hesap yaptı.
Amcanın bu hesabı bana yabancı gelmedi. Hatta geçen günlerde
yaptığım bir yolculuğu anımsattı.
II.
Şubat ayının ilk haftalarında yakın mesafede bir şehirlerarası
yolculuk yaptım. Gittiğim araç minibüs tarzı bir araçtı ve ücretler yola
çıkılmadan önce değil, yola çıkıldıktan sonra araç içinde toplanıyordu.
İlk defa bindiğim için kişi başı fiyatının 14 TL olduğunu
öğrendim. Biraz sonra giderken diğer yolcuları saymaya başladım ve kendi
kendime bir hesap yaptım.
Kişi başı 14 TL’den hesaplarsak, araçta şu kadar kişi var
ve o da ortalama şu kadar TL para eder. Bu araç gün içerisinde şu kadar sefer yapsa toplamda şu kadar kazanır. Bu kazancın şu kadarını yakıta harcasa geriye
şu kadar kalır. Bunun da şu kadarı şuraya gitse…
Hesap uzayıp gitti.
III.
Yukarıda anlattıklarım sadece benim başımdan geçen, yakın
zaman önce meydana gelen hadiseler. Ve bu zamana kadar da bunun gibi pek çok
örneğe şahit oldum.
Şimdi düşünüyorum da neden böyle bir şey yaptığımızı
anlamakta zorlanıyorum.
Bu durum içgüdüsel olarak mı meydana geliyor yoksa böyle
alışageldiğimiz için mi sayma ihtiyacı hissediyoruz, bilmiyorum.
Ortalama bir gelir hesaplaması yapmak ne işimize
yarayacak, bilmiyorum.
Geliri iyi ise o işe mi gireceğiz, bilmiyorum.
Siz de benim gibi yapıyor musunuz, bilmiyorum.
Yapanlar var, biliyorum (:
Zihinden matematiğim iyi olmadığı için pek tercihen hesap etmiyorum... ancak, zaman zaman ek iş yapmayı düşündüğüm anlarda böyle hesaplar yapmıyor değilim...
YanıtlaSilFıtratla alakalı galiba. Ister istemez düşünüyoruz (:
SilEvet ben de bu duruma çok şahit oluyorum ama "genellikle" bu hesapları yapanların erkekler olduğunu gözlemliyorum. Şimdiye kadar sadece (çevremden) bir kadın gördüm böyle hesaplama yapan, o da kendi ticarethanesini halen işleten biri. :) İnanın ben de bu hesaplamalara ne gerek var diye düşünüyorum. Çünkü (çevremdeki) o hesaplamaları yapanlar yine her zamanki işlerine güçlerine gidiyorlar zira. :)
YanıtlaSilToplum olarak geçim derdi erkeklerde olduğu için erkekler daha çok kafa yoruyor bu tür şeylere (:
SilAma dediğiniz gibi çoğunlukla yine herkes kendi işine bakıyor (:
Buna benzer hesaplara bende çok şahit oluyorum. Kısa yoldan zengin olma arzusunun artıyor olması, maddi açıdan diğer kişilerle mukayese yapmanın artması gibi durumlar etkili olmuştur belki..
YanıtlaSilBence de temel sebepler onlar. Pek çok kişi maddi açıdan çıkar yol arıyor.
Sil