Her Halimize Şükür Gerek

Bugün bir yakınımızın 6-7 yaşlarındaki küçük çocuğu rahatsızlanmış, onu muayene ettirmemiz gerekti ve hastaneye gittik. Çocuk, hastalığın verdiği rahatsızlıktan dolayı ezgin bir haldeydi ve bir takım tetkiklerin yapılması gerektiği için sabahtan beri aç duruyordu üstelik bir de uykusuzdu. Muayene sırasının kendisine gelmesini beklerken de iyice yorulmuştu.

Tüm bu hallerin verdiği bir sıkıntısıyla olacak ki, bir ara “off” diye iç geçirdi. Bunu duyan annesi şefkatle uyardı: “öyle deme oğlum, elhamdülillah de,” dedi. Bu sözler çocukta ne kadar etki bıraktı bilmiyorum ama en çok tesiri bende bıraktı sanırım.

Bu sözlerin üzerine çok düşündüm. Basit bir cümleydi ama etkisi çok büyük oldu bende. Zira zaman zaman şikayet ettiğimiz ama aslında şükretmemiz gereken ne çok nimetimizin var olduğu hakikatini bir kez daha hatırlattı bana. Ve üstelik sadece sahip olduklarımıza değil, sahip olmadıklarımıza bile şükretmemiz gerektiğini hatırladım bir kez daha. O an ben de elhamdülillah dedim, her şeye…

Her halimize şükretmek ve hamd etmek gerçeği hepimizin bildiği, defalarca ele alınan, yazılan, çizilen, anlatılan bir şey. Burada bu iki güzel kavramın önemini yeniden anlatmak istemiyorum zira bunu zaten biliyoruz. Sadece yeniden hatırlatmak istedim. Önce kendime, sonra hepimize.

Elhamdülillâhi alâ külli hâl.. (her hâlükârda Allah’a hamdolsun)

Küçük çocuğun durumu iyi elhamdülillah. Mevsim geçişinde üşütmüş biraz. Doktor ilaç yazdı. Birkaç güne kadar toparlar inşallah.